Заплачь, быть может кто услышит.
Бросит к ногам потёртый грош.
Ты поднимаешься всё выше,
И кажется другим - ползёшь.
Один в своём ты восхождении.
Ты - жалок, беден, некрасив.
Вдруг под ногами не ступени,
А пульс вселенной ощутив.
Как в материнские колени
В дорожную уткнулся дрожь.
И подаяния у тени,
На паперти, как нищий ждешь.
Маргарита Кучукова
Huil, misschien hoort iemand het.
Gooi een sjofele cent naar je voeten.
Je stijgt hoger en hoger,
En het lijkt voor anderen - je kruipt.
Alleen in je beklimming.
Je bent zielig, arm, lelijk.
Plotseling, stapt niet onder je voeten,
maar voelt de polsslag van het universum.
Als in de knieën van een moeder
Een trilling begroef zich in de weg.
En een aalmoes in de schaduw,
Op de veranda, als een bedelaar die wacht.
Margarita Kuchukova
copyright Ton de Vrind Photography © 1995-2024