Welcome to Eddie
always in extase
door Eddie Baantjerij
interim wethouder, kandidaat burgemeester,
politiek bestuurder van formaat, mensenkenner
van formaat en voorstander van een feestgemeente
Dictatuur
Waarde vrienden, deze week ben ik uit de commissie Gelijke Behandeling geknikkerd. Ik moest wel even slikken, maar het was mijn eigen domme schuld. Ik had de commissieleden verteld, dat ik thuis nooit de afwas doe en mijn vrouw regelmatig op tijd het bed in “werk”.
Een, mij niet opgevallen, aanwezige journaliste had het keurig opgeschreven en de andere dag stond het al in de krant. Na afloop had ik de journaliste bovendien aan de bar verteld, dat ik stiekum op het station, buiten de paal, toch dikke sigaren rookte en me vreselijk kwaad heb gemaakt over de dictatuur van onze democratie. Samen zijn we dronken geworden, maar de andere dag wist ze zich alles haarfijn te herinneren. Oei, wat ben ik stom geweest. Ik had geklaagd over die verdraaide Leyhof-bewoners die geen wasstraatje voor de deur wilden, over de bewoners in Wilnis en onlangs de getroffenen in Limburg, die ondanks een dijkdoorbraak toch polderlasten moeten blijven betalen.
Na het tweede pilsje had ik verteld, dat ik me slachtoffer voelde van de inspraak en de verwurgende greep van onze democratie, die als een blok om mijn nek hangt. Zelf manoeuvreer ik altijd door de inspraak heen, door iedereen te bekogelen met rapporten, warenonderzoeken, voorbereidingsbesluiten en meer van dat bestuurlijke wapentuig. Maar, alles wordt steeds moeilijker en het gaat zich tegen je keren, zei mijn moeder altijd. Daarom hoop ik, dat ik het tij kan keren, voordat ik door de mand val en mijn dictatuur wordt ontdekt.
Mijn partij moet tijdens de volgende verkiezingen weer pleiten voor meer vrijheid voor de burger. Er is al zoveel van ze afgenomen. Dat betekent, dat de wegenbelasting moet worden afgeschaft, de accijns op benzine en drank voor de helft moet worden teruggebracht, er weer overal gerookt mag worden, de “bob” ook eens wat mag drinken, de ziekenfondspremie nihil blijft tot een inkomen van 20.000 euro, er per jaar weer 50.000 woningen worden gebouwd, studenten gratis mogen studeren, de taxivergoeding voor bejaarden weer terugkomt, de thuiszorg gratis wordt en de ziektwet en arbeidsongeschiktheidsuitkeringen weer tot 90% worden opgeschroefd, radarverklikkers weer worden toegestaan, alle subsidies voor verenigingen en instellingen weer op het oude peil worden gebracht en last but not least: alle bezoekers aan raadsvergaderingen weer gratis aan de gemeentelijke bar een borreltje mogen nuttigen.
Ik heb mijn vrienden bij de Leiderdorpse Ondernemers Vereniging nog niet gepolst over deze ideeën, maar ik weet zeker, dat ze zullen instemmen als ik ze die brug naar het industrieterrein in Leiden beloof . Deze week wilde ik het nog aanroeren bij de heren in de Hollandsche Tuyn, maar iemand riep dat Heleen van Rooyen ook aan de bar zat. Na vijf minuten zat ik nog alleen met haar aan de bar. Dus dat feest ging niet door. Kortom, alles zal worden opgelost als iedereen zijn verantwoordelijk maar neemt (….) en onze bestuurlijke dictatuur goed wordt uitgevoerd.
Eddie
copyright Ton de Vrind Photography © 1995-2024