eddie 20

Welcome to Eddie

always in extase

door Eddie Baantjerij

interim wethouder, kandidaat burgemeester,

politiek bestuurder van formaat, mensenkenner

van formaat en voorstander van een feestgemeente

Het daagt in de raad: Dageraad

Ik ben nog lang niet vergeten hoe woest de huidige oppositie was na de laatste gemeenteraadsverkiezingen en met hen nog een aantal kornuiten. Zij, die zich al op het pluche waanden en mijn strategische inzet van destijds niet konden waarderen. Het is bekend, ik kreeg een meerderheid die ik wilde hebben en een college waar ik voorlopig mee uit de voeten kon.

Oh, wat heb ik toen genoten hoe boos de grootste schreeuwers van nu op onze overwinning reageerden. En de toekomst? Die zag ik met vertrouwen tegemoet. Wie zou er geen brekebeen in zijn college willen hebben die alleen maar jarenlang vanaf de wal had staan schreeuwen. Dat moest een makkie zijn in onze collegevergaderingen, want discussiëren en argumenteren zijn mij niet vreemd. Immers, een debat met mij win je toch nooit. En de voorzitter? De heer IJsvogel bleek telkenmale als een uitstekende persvoorlichter te functioneren, zodat mijn PR-budget laag kon blijven. Zaken onder de pet waren er niet. Stomweg, omdat ze nooit boven de pet zijn gekomen. En ons financieel genie? Ik had er vertrouwen in, dat ik toch wel mijn gang kon gaan.

Arie had toch sinds mensenheugenis in de raad gezeten? Had jaren zijn steentje bijgedragen aan het Leiderdorp zoals het er nu uitziet en kon nu de kroon op zijn werk zetten. Dat gunde ik hem, maar meer nog omdat hij van alles op de hoogte was en altijd had ingestemd. Het was, financieel-bestuurlijk gezien, voor hem toch een open doel waarin geschoten kon worden? Naast die onberispelijke loopbaan in de plaatselijke politiek beschikte hij nu over een voortreffelijk ambtelijk apparaat, ontstaan uit eigen inbreng, dat als één man achter hem stond. Wat kon er mis gaan?

Daardoor kan ik mijn koers altijd zo uitstippelen zoals ik dat wil, omdat ik geen tegenspelers heb. Ik regel mijn financiële plaatje in mijn portefeuille zelf wel. Daar had ik Arie niet voor nodig. En de raad? De raad wordt langzaam wakker na een winterslaap van 25 jaar. Ik heb altijd gezegd, dat als ik mijn politieke carrière in dit dorp heb beëindigd, dat de overblijvers in dit dorp wakker zullen worden en nog slechts over kippenhok-vergunningen en omgeschopte lantaarnpalen zullen besturen. Voor die tijd moet ik weg zijn, als dit dorp is volgepropt met infrastructuur, Vesteda bejaardenhuizen, een parallelweg van pakweg 10 miljoen en een Doeshaven waar de Raad van State destijds voor de ontzanding geen toestemming wilde geven.

Leuker vind ik dat nu is gebleken dat wij de A4 toch in een tunnel hadden kunnen stoppen, omdat maar weer eens blijkt hoeveel geld er gegenereerd kan worden. En het allerleukste vind ik dat kat- en muisspel met de raad. Als wij het al hebben besproken en door de raad hebben gedrukt, wrijft er heel soms iemand in zijn ogen. Als een haan die kraait in de vroege morgen. Iedereen langzaam uit zijn slaap ontwaakt. Als de dag aanbreekt is het dageraad. Zo vergaat het ook de raad, die vaak ’s avonds vergadert. Ik hoop voor hen dat de kiezers vergeetachtig zullen zijn, want met dit nationale beleid weet ik zeker, dat mijn partij na de eerstkomende verkiezingen een eclatant succes zal behalen.

Eddie