Voedselbonnen

 

Misschien herinnert u zich mij nog. Eddie Baantjerij alias Eddie de Mepper en nog meer van dat soort bijnamen die mij eeuwige roem hebben gegeven. Het waren niet alleen de namen maar ook mijn uitgekiende voorspellingen en het mandaat dat ik verkreeg van diverse kabinetten die veel bestuurders de stuipen op het lijf hebben gejaagd. 

Ook het laatste kabinet waaronder wij nu gebukt gaan trapte erin en verleende mij als een ware James Bond de 007 status. Ik mocht meppen wie en waar ik wilde. De felbegeerde License to strike and smash (LSS) viel mij ten deel.

 

Alleen een periode niet meer op Belgisch grondgebied waar ik burgemeester was en de gemeenteraad mij zwart op wit benoemde tot erelid van het Rampencomité nadat ik jaren in de Belgische klei had staan wroeten om droge voeten te houden voor iedere ingezetene. 

 

Deze benijdenswaardige eretitel kreeg ik ook omdat ik Leiderdorp heb bijgestaan in moeilijke tijden zoals de Baanderij affaire en de tijd dat ik op het "Samsonveldje" paarden in een praatgroep wist te krijgen, zodat ik ongemoeid een hennepkwekerij in de tuinen van de aangenzende villa's kon beginnen. Leiderdorp blijf ik helpen omdat deze gemeente een speciaal plekje in mijn hart heeft maar vooral agrarisch van oorsprong is. Eerder had ik de gemeente op stelten gezet om bij ieder wissewasje een feest te bedenken. 

 

De gemeente moest een feestgemeente worden en dat dat hebben ze geweten. Iedere week vloeide het bier en de wijn over het dorpsplein tot aan de Hollandsche Tuyn toe. Het was feest, iedere week was het Koninginnedag. Nog heden ten dage worden inwoners van de gemeenten Merchtem en Leiderdorp behandeld in speciale afkickklinieken. Zelfs Brussel moest bijspringen om de gemaakte kosten te vergoeden. Begrijpelijk dat ook de Europese Commissie dit ter ore kwam en mij tot beste burgemeester van Europa verkoos om van mij af te komen. Door mij een nieuwe functie aan te bieden kon ik de ambtsketting overdragen aan mijn opvolger en zelf verkreeg ik een nieuwe status. 

 

Ik mocht nu in heel Europa gaan meppen waar ik wilde. Ik heb daar lang over nagedacht en snode plannen uitgebroed. Het meppen mocht niet meer liberaal zijn, besloot ik, maar vooral sociaal moest er gemept worden. Ik dacht natuurlijk eerst aan Leiderdorp omdat dit altijd mijn ideale pilot-gemeente was. Bovendien kwamen de gemeenteraadsverkiezingen er aan en natuurlijk wilde ik daar graag een steentje aan bijdragen. Ik oefende in Muiden, Hilversum, Bussum en Weesp. Aan de noordzijde van het Gooise Rijk waar rijk en arm door elkaar wonen en door de media worden misbruikt om aan heel Nederland te laten zien hoe goed de rijken voor de armen zorgen. Een ideale plek om al die huichelachtige bestuurders en ambtenaren die als trawanten mee heulden eens aan te pakken. Ik mepte en 'smashte" waar ik kon. In de buurt van Muiden kwam ik ook nog een Wimbledon winnaar tegen die mij de ene "ace" na de andere aanleerde. Zijn vrouw mepte rustig mee en begon zelfs boeken te schrijven na haar Playboy carriere. "How to play an ace in space", noemde ze het eerste boek en ging het pad van de charity op in Medialand. 

 

De discrepantie en onwaarheid in het "Gooische" was zo erg geworden dat ik voor twee verrekte armen in het Tergooi ziekenhuis in Blaricum werd behandeld. "Je hebt weer teveel gemept Eddie", snauwde de orthopedisch chirurg me toe nadat ik uit het gemeentehuis van Bussum was gegooid. Ook het aantal camera's op de weg naar het Hilversumse gemeentehuis werd tijdens mijn verblijf in het Gooise verdubbeld. Dudok scheen zich in zijn graf te hebben omgedraaid. Hij moest toezien dat zijn bouwwerken werden vernield door die smerige camera's. Maar het was niet voor niets, zodra ik de entree van het gemeentehuis naderde stonden er al zes ME-ers met wapenstok en schild voor de deur. 

 

Op mijn auto waarin de armlastigen werden vervoerd prijkte al voor het parkeren een vette bekeuring. Gelukkig wisten ze niet dat alles door Brussel werd betaald en de mannen van de ME keken helemaal beteuterd toen ik de accreditatie en Licence to Strike and Smash (LSS) liet zien.  

 

Dus in het voorbij lopen gaf ik ze allemaal, stuk voor stuk, een tik in het gezicht zonder dat ze terug mochten slaan. Op de trap gekomen draaide ik me dan om en riep: "Foei ! Dat jullie zo de armlastigen in het Gooi zo behandelen. Schaam je en nu wegwezen!" 

Het was altijd aandoenlijk om zo een groep stevig gebouwde kerels met gebogen hoofd het busje in zien te kruipen en met grote spoed te zien vertrekken.   

 

Na diverse proefprojekten in diverse Gooise gemeenten wist ik het zeker. Het Strike and Smash beleid moest uitgebouwd gaan worden. Nederland moest weer te eten gaan krijgen in deze vervalste crisis. De banken moeten worden uitgehongerd, evenzo de bestuurders en hun trawanten. "Maar moet het volk dan de macht krijgen?" vroeg een sloeber mij in de protestantse Sint-Laurens Kerk van Weesp waar voedselpakketten werden uitgedeeld. Een kerknaam waaruit bleek dat die kerk van de katholieken moest zijn gejat. 

"Welnee", zei ik, "we gaan terug jatten en terug meppen, te beginnen met deze kerk. Die is nu weer van ons. We beginnen weer een geloofsstrijd en ik verheug me op de tijden van de gebroeders De Witt. 

 

We gaan voedselbonnen gratis verstrekken en de bestuurders straffen voor hun wandaden. We gaan net zo lang door totdat een ieder recht heeft op een volle AH winkelwagen inclusief de hamsters. Pak de vlaggen, we vertrekken naar Leiderdorp om daar de verkiezingen bij te wonen en de partijen te overtuigen en ze in te lichten hoe het gezag te kunnen winnen. Als hen dat niet lukt zullen wij ze helpen met meppen en op de barricade gaan staan! Eén ding is zeker. Net zoals we hier in Weesp voor elkaar hebben gekregen gaan ook straks alle inwoners van Leiderdorp, beneden modaal, gratis voedselbonnen krijgen. Elke politieke partij die weigert hier aan mee te doen zal worden gemept tot het moment dat de orthopedisch chirurg ons maant te stoppen zodat de zorgpremie niet weer zal stijgen."

Eddie