Welcome to Eddie
always in extase
door Eddie Baantjerij
interim wethouder, kandidaat burgemeester,
politiek bestuurder van formaat, mensenkenner
van formaat en voorstander van een feestgemeente
Ik ga meehangen
Jarenlang hebben infiltranten en undercoveragenten in Leiderdorp hun best gedaan vat te krijgen op de alsmaar crimineler wordende Leiderdorpse jeugd. De jeugd verplaatst zich snel en is onberekenbaar. Die onbekende eigenschap werd enige jaren geleden door lokale politici na veel neus- en speurwerk ontdekt. Dat kwam, omdat zij plotsklaps bij hun voordeur werden geconfronteerd met zuipende en brakende jongeren. Het politieke toneel werd inventief en wist voor de jonge knapen en meisjes een passende naam te bedenken: "Hangjongeren". Met hulp van jeugdwerkers en de heer Gravekamp van de Leiderdorpse politie werd gekanonneerd op het fenomeen "hangen", dat al zo oud is als de weg naar Rome. Wie heeft nooit ter hoogte van het Gallische Rijk de Romeinen in de bomen zien hangen, nadat zij de toverdrank van Obelix wilden ontnemen? Of, wie weet niet uit zijn jeugdtijd dat uit straatvoetballen of knikkeren het fenomeen "gezellig kletsen op de hoek van de straat" is ontstaan? Desondanks wist diezelfde inventieve politiek, in het nieuwe millennium, het aloude instrument van het samenscholingsverbod uit de jaren zestig van stal te halen. Dat betekent zoiets dat na eeuwen strijd in een vrij land, met vrije bewegingsmogelijkheden, zonder camera’s weer alles mogelijk wordt dat met een dictatuur is gelijk te stellen. Zoals de jongen die een propje papier naar de gouden koets gooide en door vijf van die undercovers in de handboeien werd geslagen. Met dat vooruitzicht besloten veel Leiderdorpse jongeren underground te gaan, maar door hun wel-opgevoedheid in deze rijke gemeente bleef het jammer genoeg bij stuntelig gedrag. De jongeren maakten zich schuldig aan grafity, vernielden bushokjes of hingen uw fiets, na enig vorm- en sloopwerk, als een trofee in de parkeergarage van Winkelhof.
In een kat- en muisspel wisten zij de politie telkens te slim af te zijn. Ook konden zij jaren ongestoord hun escapades in heimelijke kring, verscholen in De Bloemerd, botvieren. Echter ze werden slordig en waren nog steeds van welopgevoede huize.
"De politiek" wist vat te krijgen op de gedragsstoornissen van onze Leiderdorpse jeugd. Langzaam maar zeker wist destijds onze vrouwelijke wethouder van CDA-huize het gepeupel te dirigeren naar riante buitenhuisjes in parken en op trapveldjes. Er ontstonden koeriersdiensten, gesubsidieerd uit onze OV-jaarkaarten, die zich continu richting deze buitenhuisjes bewogen, zodat de drank rijkelijk kon vloeien en statiegeld verloren ging aan bruine glasscherven. Maar door onberekenbaarheid en drang naar vrije keuze lieten ook deze jongeren, zoals die van veertig jaar geleden, zich niet ringeloren. De buitenhuisjes werden verlaten, omdat er weinig aan te slopen viel. Het lukte de bestuurders wel om hen te manipuleren en dat was uniek. Ik schudde met mijn hoofd en mompelde achter mijn avondblad:"De jeugd is de jeugd niet meer" en liet het voor wat het was.
Hoe onvoorstelbaar dat we recentelijk, na al die jaren, diezelfde meneer van het Leiderdorpse politiebureau, waar men doorgaans zoek is of verscholen in zelf-gecreëerde papierbergen, zich beklaagt dat de jeugd de tegeltjes niet voor hun hangplek wil leggen. En hoe welopgevoed, dat de jeugd boos is geworden en zich liet fotograferen op hun nieuwe werkplek. De jeugd die het recht van wederhoor heeft opgeëist en op hun hangplek rectificerend optreden van die meneer met strepen op zijn mouwen of sterren op zijn pet verlangt.
Het is of ik Kok weer hoorde roepen in zijn FNV-periode:”Wij eisen..!”
Ik heb besloten dat ik als toekomstig wethouder of gekozen burgemeester ga meehangen. Ik zal me scharen onder de jongeren en ze vertellen wat ik in mijn Amsterdamse jeugd heb meegemaakt. Dat ze het niet te bont mogen maken, omdat ze anders als Sam Klepper of Cor van 't Hout zullen eindigen. Ik zal ze vertellen hoe ze werkelijk underground kunnen gaan, mits ik mee mag hangen en ze mag helpen die verdomde tegeltjes te leggen, zodat de ambtenaren tijd krijgen om eindelijk die verdomde straatkolk bij mijn voordeur eens te ontstoppen.
Eddie
copyright Ton de Vrind Photography © 1995-2024